Warning: This blog post is going to be all over the place! :) Well I am back, and by the title of this post you can understand this has been a crazy year so far. I was inspired by a new kindergarten blog to get back on the blogging train! I will share this brand new fabulous blog at the end of the post, but let me tell you it is worth going too! scenariusz rekolekcji Renata Wojtera szkoła podstawowa, kl. 1-3 Karta pracy - lampion adwentowy szablon lampionu Renata Wojtera szkoła podstawowa, kl. 1-3 Statki religijne - Wielki Post gra w statki (4 strony) s. Krystyna Michnik szkoła podstawowa, kl. 5 Sprawdzian wiadomości (2 grupy) test do wydruku (4 strony) (Uczniowie siedzą na krzesełkach ustawionych w jednym rzędzie, naprzeciwko publiczności.) Uczennica I: Witamy wszystkich przybyłych gości utworem "Powitalny koncert" (Dzieci grają utwór na cymbałkach i fletach) Uczennica II: Wiersz "Szkoła" Szkoła jak wielki pomnik z kamienia, Co krył się kiedyś w naszych marzeniach, I Wiosna w błękitnej sukience bierze krokusy na ręce, wykąpie je w rosie świeżej i w nowe płatki ubierze. Ref. Wiosna buja w obłokach, wiosna płynie wysoko wiosna chodzi po drzewach, wiosna piosenki śpiewa. II Potem z rozwianym warkoczem, niebem powoli gdzieś kroczy, wysyła promienie słońca i wiersze pisze bez końca. Ref. Wiosna W poniedziałek, 3 maja, w dniu święta Konstytucji 3 Maja w Wielkiej Sali Wety Ratusza Głównego Miasta odbyła się inscenizacja przysięgi na wierność królowi i Rzeczypospolitej. - Słowa przysięgi, które usłyszeliśmy były wypowiadane w XVII, ale także XVIII wieku - mówił prowadzący inscenizację Krzysztof Kucharski z Muzeum Gdańska. kombinasi warna baju dan celana yang cocok. „TU ZOSTAŁ NASZ ŚLAD…” – scenariusz przedstawienia na uroczyste zakończenie gimnazjum (klasa III) Patryk C (Z JEDNEGO KOŃCA OD UBIKACJI NA ŚRODEK) Chciałbym kiedyś tu powrócić, Chciałbym kiedyś tu zapukać, By dzisiejszy dzień odszukać KASIA . (Z DRUGIEGO KOŃCA I IDZIE TAM, GDZIE PATRYK) Chciałabym tu kiedyś wrócić, Chciałabym tu wpaść na chwilę Czas upłynie – ja dorosnę Przejdę pewnie życia milę Chcielibyśmy tutaj wrócić Że ty pójdziesz borem, lasem Nikt nam przecież nie zabroni Wrócić tutaj wspomnieniami, Po cichutku, tak znienacka Znów będziemy razem z Wami! SCHODZĄ/WYCOFUJĄ SIĘ, KAŻDE W PRZECIWNĄ STRONĘ WYCHODZĄ KINGA I MATEUSZ, PATRYK DAJE KINDZE MIKROFON) KINGA Drodzy Państwo, koleżanki, koledzy. Nadszedł długo oczekiwany przez nas dzień – dzień zakończenia roku szkolnego. Jest on tym bardziej wyjątkowy, gdyż za chwilę staniemy się absolwentami Gimnazjum Nr 2 w Nisku. Serdecznie witamy przybyłych na dzisiejszą uroczystość gości, dyrekcję naszej szkoły, nauczycieli, rodziców, pracowników obsługi i administracji oraz Was - koleżanki i koledzy! MATEUSZ W tak uroczystym dla nas dniu, nasze myśli i serca kierujmy ku tym, którzy wytrwale i cierpliwie prowadzili nas po labiryncie szkolnego życia. „W podzięce za dar najpiękniejszy, za wiedzę i serce” dyrekcji, wychowawcom, nauczycielom, wszystkim pracownikom szkoły i rodzicom dedykujemy nasz program artystyczny. Stojąc nad brzegiem rzeki, która była szeroka i rwista, spleciony z cienkiej, kruchej trzciny Szedłem pewnie jak tancerz Nie wierzyłem, że przejdę ten most, Nie wierzę, że przeszedłem. PIOSENKA3 „Ostatni raz z moją klasą” Kasia MATEUSZ Kart w kalendarzu było niemało. Codziennie jedną zdejmował czas I cóż powiecie, ot! Przeleciało 3 lata minęły jak z bicza trzasł. KINGA. Wszystko się kończy i wszystko przemija, I sen się kończy i cudowne marzenia, Lecz jest coś w życiu, co nigdy nie mija A tym są miłe wspomnienia! PATRYK Za nami 3 lata edukacji w gimnazjum. Trzy lata, które minęły jak 1 dzień. Doskonale pamiętamy pierwszy dzień września 2011-ego roku, kiedy to oficjalnie dołączyliśmy do grona gimnazjalistów. Mimo że byliśmy najmłodsi, to nasi starsi koledzy przyjęli nas bardzo ciepło i życzliwie. Tylko nieliczni, podtrzymując tradycję, zwracali się do nas: kici kici. Ale do czasu: Miesiąc później, w październiku, miały miejsce tzw otrzęsiny klas pierwszych, po których już nikt z nas nie był nazywany kotem. OLIWIA Październik jest bardzo ważny jeszcze z innego powodu. Każdego roku czternastego dnia tego miesiąca, w sposób szczególny pamiętamy o naszych nauczycielach, którzy obchodzą swoje święto. W tym dniu dziękujemy im za trud, jaki wkładają w naszą edukację i wychowanie. Często nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak ogromną pracą z ich strony okupione są nasze sukcesy. MATEUSZ Październik to także miesiąc, w którym przywołujemy osobę najwybitniejszego Polaka w historii – papieża pielgrzyma Jana Pawła II, który nauczał, że „Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest, nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi”. Opuszczając mury tej szkoły doskonale rozumiem te słowa... KASIA 2: A listopad, kwiecień, czy maj? Te trzy miesiące również stanowią niezapomnianą część naszego życia szkolnego. Wtedy to przypominamy sobie losy naszego narodu na apelach patriotycznych przygotowanych przez naszych nauczycieli. Muszę przyznać, że dzięki takim występom, historia naszej ojczyzny nie jest mi obca. MARCIN Warto również przywołać grudzień i marzec (lub czasem kwiecień), kiedy to, albo uczyliśmy się na pamięć ról do apelu bożonarodzeniowego, czy wielkanocnego, albo wysłuchiwaliśmy naszych kolegów przybliżających nam tradycję obu tych świąt. AGNIESZKA: Kwiecień po raz kolejny. To chyba najbardziej intensywny miesiąc, a szczególnie 3 jego dni, dni ogromnego stresu i paniki – dni egzaminów gimnazjalnych, do których byliśmy solidnie przygotowywani. Już gdy byliśmy w pierwszej klasie, nasi nauczyciele często mówili nam, żebyśmy się uczyli, bo już niedługo zdawać będziemy egzaminy. „Niedługo?” – pytaliśmy ze zdziwieniem – „przecież mamy jeszcze 3 lata!” Dziś wiemy. Czas płynie nieubłaganie. Mieli rację. WIOLA: Ale na szczęście, znacznie więcej było tych dobrych chwil. To przecież tu w szkole się poznaliśmy, wiązaliśmy przyjaźnie, które, miejmy nadzieje, przetrwają już na zawsze. Razem chodziliśmy na szkolne dyskoteki, jeździliśmy na wycieczki, czy wychodziliśmy na wspólne ogniska integracyjne. Ileż wtedy było radości i śmiechu. Dziś pozostaną nam już tylko wspomnienia… Piosenka4 „Życia mała garść” Artur Patanowski – refren wszyscy, zwrotki Wiktoria Tak jak w szkole nigdy potem Ci nie będzie, Choćbyś zjeździł za przygodą cały świat, Jeśli nawet wszystko poznasz i zdobędziesz, Nie zapomnisz nigdy smaku szkolnych lat. SARA (podkład- Secret Garden ~ Songs From A Secret Garden”). Trudno uwierzyć, że to już koniec naszych zmagań w tej szkole. Minęło tyle lat. Drodzy nauczyciele, wyrażamy głęboką nadzieję, że w waszych sercach pozostaną tylko te ciepłe wspomnienia o nas, choć zdajemy sobie sprawę, iż często nasze zachowanie pozostawiało wiele do życzenia. Pragniemy was szczerze przeprosić za chwile rozczarowań, za oczekiwania, których nie spełniliśmy. Jednocześnie, raz jeszcze dziękujemy za to, że wierzyliście w nas, motywowaliście do zgłębiania wiedzy i poszerzania horyzontów. Choć nie zawsze dawaliśmy temu dowód, to bądźcie pewni, że w głębi serca doceniamy to, ile wysiłku włożyliście w naszą edukację i kształtowanie w nas prawidłowych postaw. Zdajemy sobie sprawę, że nie było to łatwe. Wiemy, że wasza praca nie opierała się jedynie na przeprowadzeniu czterdziestopięciominutowych zajęć lekcyjnych lecz na czymś znacznie więcej. W waszych domach byliście zmuszeni oceniać nasze sprawdziany i testy, które musieliście uprzednio przygotować. Wypisywanie świadectw czy kartek na wywiadówkę z pewnością również pochłonęło mnóstwo waszego cennego czasu. Co więcej, organizowaliście dla nas dodatkowe zajęcia pozalekcyjne, choć tak naprawdę nie musieliście. Ale my wiemy. Dla was liczyło się nasze dobro. Zależało wam, byśmy opuścili mury tej szkoły bogatsi. Z tego miejsca zapewniamy, iż będziemy o was zawsze pamiętać i mile was wspominać, a chwile przeżyte w tej placówce będziemy przywoływać z uśmiechem na twarzach. Kochani rodzice, również o was pamiętamy w tym szczególnym dla nas dniu. To dzięki wam jesteśmy i cieszymy się każdym nowym dniem, dzięki wam poznajemy piękno tego świata, odkrywamy nieznane. Dziękujemy za opiekę, troskę i bezgraniczną miłość, za świadomość, że czeka na nas zawsze cierpliwy i tolerancyjny port macierzysty. Dziękujemy za pokazanie nam, że porażki mogą nas nauczyć czegoś pożytecznego, że gdy przeżywamy trudności, możemy odkryć swą siłę, że miłość i życzliwość często znajdujemy w najciemniejsze dni. I choć nieraz przysparzamy wam wielu zmartwień, chcielibyśmy wam powiedzieć, że po prostu was kochamy. MAGDA Choć o szkole każdy myśli co innego, To wszyscy wnet dojdą do wniosku jednego: Że, choć w szkole nudno i źle bywać może, To bez niej sto razy i nudniej i gorzej! Bo szkoła to miejsce takie najdziwniejsze, Które z upływem lat staje się piękniejsze, I najcudowniejszą mają ją w pamięci Nie ci, co tu chodzą, – lecz ABSOLWENCI! Podobno z tego się wyrasta, Podobno to z czasem się zmienia. Ty się nie zmieniaj, już taki zostań, Ty nie wyrastaj z marzenia. Choćby ci było z nim niewygodnie, Choćby nawet z nim było źle ci, To je troszeczkę, odrobinkę odmień, Ale go nie wyrzucaj na śmieci. Będą mówili żeś jeszcze dziecinny, A ty się z nimi nie licz, Ty bądź taki, jaki jesteś – nie inny. I gdybyś nawet nie mógł sprostać Światu, co zmienia się i zmienia, To nic się nie martw, taki już zostań- Ty nie wyrastaj z marzenia. PIOSENKA1 („Piosenka absolwenta” piszesz mi w liscie, ze kiedy pada… 2+1) Karolina Jeszcze dalej niż te obłoki pokłonimy się nowym drzewom nowe ryby znajdziemy w jeziorach, nowe gwiazdy złowimy w niebie, popłyniemy daleko, daleko jak najdalej przed siebie. Do zobaczenia w dorosłym życiu Na innej drodze, na innym szlaku Z bagażem wspomnień na dnie, w ukryciu Wśród masy pytań w pełnym plecaku. Przyszłość jak wielki znak zapytania Pełna rozterek i niepokoju. Bez odpowiedzi na takie pytania W codziennej pracy, w chwilach spokoju. Stoimy w progu tej naszej drogi Tacy malutcy, tacy nieśmiali Z cichą nadzieją, by los nie był srogi Byśmy do celu dotarli cali Otwarci, prawi, pełni miłości, Idźmy odważnie przez nasze życie, By w końcu drogi bez wątpliwości W lustro popatrzeć na swe odbicie. KINGA Na szczęście młodość ma to do siebie, że szybko się zapomina o kłopotach i porażkach. Dziś nie pamiętamy tego, co było złe. Mamy szesnaście lat, za nami szkoła podstawowa i gimnazjum, a przed nami całe życie… Nie rezygnujmy z marzeń, dążmy uparcie do celu. Niech piosenka, którą teraz wykonamy zawsze przypomina nam, że choć z każdym rokiem przybywa nam lat, to w głębi serca zawsze pozostaniemy dziećmi pełnymi marzeń, dziećmi, dzięki którym świat może stać się piękniejszy. PIOSENKA „We are the World” WSZYSCY KINGA Prosimy przedstawicieli klas II o pożegnanie absolwentów. Uczeń I: Z 2 KL (DAGMARA, MARCIN) DAGMARA Drogie koleżanki i koledzy! W ten uroczysty nastrój pożegnania pragniemy się również włączyć i my uczniowie klas drugich. Życzymy Wam radości i samych sukcesów w odkrywaniu nowych tajemnic, a do wymarzonej przyszłości niech wiodą Was same proste drogi. MARCIN Ponad połowa waszego dotychczasowego życia związana jest ze szkołą. Bardzo szybko okazało się, że chodzenie do szkoły ma swoje dobre strony. To właśnie w szkole rodziły się pierwsze przyjaźnie i sympatie. Niektóre z nich przetrwały próbę czasu i towarzyszą wam nadal. Podczas piosenki zostają wręczone upominki uczniom klas III KINGA: My – uczniowie klas trzecich, wraz z rodzicami - pragniemy w symboliczny sposób podziękować naszej Dyrekcji i całemu gronu pedagogicznemu, życząc wszelkiej pomyślności, wiele zapału, sił, energii i satysfakcji z realizacji zawodowych zamierzeń, a także spełnienia osobistych planów. Prosimy o zabranie głosu Panią Dyrektor. Scenariusz lekcji religii na temat Wielkiego Postu i jego właściwego przeżycia. Celem scenariusza jest pogłębienie rozumienia znaczenia Wielkiego Postu w życiu chrześcijanina oraz ukazanie odpowiednich sposobów przeżycia Wielkiego Postu. Scenariusz lekcji religii na temat Wielkiego Postu i jego właściwego przeżycia. Celem scenariusza jest pogłębienie rozumienia znaczenia Wielkiego Postu w życiu chrześcijanina oraz ukazanie odpowiednich sposobów przeżycia Wielkiego jeszcze 99 % treściAby zobaczyć cały artykuł, zaloguj się lub zamów dostęp. Nielimitowany dostęp do Portalu Katechety Baza wiedzy na temat katechezy w szkole, przedszkolu, parafii oraz katechezy specjalnej Trudne tematy, trudny uczeń, awans zawodowy, indywidualne konsultacje e-mailowe z ekspertami Karty pracy, scenariusze zajęć, pomoce naukowe, prezentacje multimedialne, materiały wideo, e-szkolenia, e-booki, podcasty Sprawdź, co oferuje Portal Katechety Uzyskaj dostęp » Logowanie: Kl. IV-VIRaszyn marzec 2009HISTORIA KRZYŻASCENA ITrzy dziewczynki pod kierunkiem dyrygentki śpiewają piosenkę: BÓG POTRZEBUJE zakończeniu słychać oklaski Jedno dziecko siedzi "po turecku" trzyma w ręku krzyż, przysłuchuje się i rozmyśla: (na tle muzyki)GŁOS: No tak, wszyscy im klaszczą. Ja też tak potrafię, tylko nikt mnie nie chce słuchać. Dziecko wstaje, podchodzi do dziewczynki, która rysuje. GŁOS:Oj jakie piękne słońce ... i drzewa ... Eee, ja to nawet nie umiem porządnie kółka narysować. Przechodzi w oddali bardzo ładnie i bogato ubrana dziewczynka ( ma super telefon, słuchawki na uszach....)DZIECKO:Aga ... (urywa). GŁOS: Z nią też nie mam się co zadawać. Nie mam tyle pieniędzy, co ona. Dlaczego nie jestem bogaty? Boże drogi, gdybym miał tyle kasy, co ona, to 5 zł dawałbym w niedzielę na tacę, 10 zł oddałbym rodzicom, a za resztę mógłbym zwiedzić cały świat. Szkoda, że nie jestem bogaty. Podchodzi do grupy chłopców grających w piłkę:GŁOS:Pewnie nie dałbym rady złapać piłkę i wszyscy śmialiby się ze do grupy roześmianych dziewcząt grających w one wysoko skaczą, ja to jestem takim dzieci wraca z plecakami ze szkoły rozmawiają o dobrych ocenach, które dziś otrzymali.( DZIECKO zerka w swoją kartkówkę)GŁOS:Dlaczego oni znów dostali szóstki, a ja ledwie dwójkę?! Dziecko zwraca się w stronę publiczności( cichnie muzyka)DZIECKO: siadaBoże! To wszystko jest lepiej się uczą, ładniej śpiewają, piękniej rysują, są wysportowani. Niektórzy mają więcej pieniędzy. Innym dzieciom łatwiej się żyje, lepiej dają sobie radę. Moi koledzy i koleżanki są lubiani i Boże, jestem przekonany, że gdybym urodził się 100 lat wcześniej, albo 100 lat później, to na pewno byłoby wszystko inaczej. Mam już dosyć takiego życia. Ono jest dla mnie zbyt ciężkie. odrzuca krzyżIdę spać. Dziecko kładzie się spać. Muzyka cichnie. Wszystkie inne dzieci MOŻE BYĆ FRAGMENT FILMU PRZEDSTAWIAJĄCEGO GROGĘ KZYŻOWĄ PANA JEZUSAPrzychodzi anioł i budzi dziecko. ( muzyka)SCENA IIANIOŁ nieśmiało: Obudź się. Wstań, proszę. DZIECKO: Dlaczego mnie budzisz? ANIOŁ: Proszę cię, żebyś poszedł ze mną. DZIECKO: Dokąd chcesz, żebyśmy poszli? ANIOŁ: Zaraz zobaczysz. Kręcą się razem w kółko, zatrzymują się przed drzwiami anioł otwiera drzwi. W chodzą dzieci, które trzymają różne krzyże. ( cichnie muzyka)DZIECKO: Skąd tu tyle krzyży? Po co tu stoją? Do kogo one należą? ANIOŁ: To są ludzkie krzyże. DZIECKO: Ludzkie krzyże?? Hmm ... nic nie rozumiem. ANIOŁ: Każdy człowiek niesie jakiś krzyż. Tym krzyżem jest jego cierpienie - małe lub duże. To jest to wszystko, co w ludzkim życiu jest trudne i ciężkie, czego najchętniej każdy chciałby się pozbyć. Ale tak już jest, że każdy człowiek musi nieść jakiś krzyż. DZIECKO: Ach tak! Teraz rozumiem, dlaczego tyle tych krzyży i dlaczego każdy z nich jest inny. Ale ... po co tutaj przyszliśmy? ANIOŁ: Pan Bóg polecił mi, abym ciebie tu przyprowadził. DZIECKO: Pan Bóg? Ale dlaczego? ANIOŁ: Narzekasz na swój krzyż. Mówisz, że ci bardzo ciężko z nim iść. Bóg pozwolił, abyś tu przyszedł i wybrał sobie inny krzyż jaki tylko zechcesz i żebyś z tym nowym krzyżem szedł dalej przez życie nie narzekając. DZIECKO: Czy to jest możliwe, żeby taki potężny i wielki Bóg chciał się zajmować kimś takim jak ja? Przecież jestem tylko dzieckiem. ANIOŁ: Pan Bóg naprawdę przysłał mnie do ciebie. DZIECKO: I mogę wybrać taki krzyż jaki tylko zechcę? I będę mógł nim iść przez całe życie? (muzyka)Dziecko przygląda się wszystkim krzyżom. Podchodzi do krzyża złotego. DZIECKO: nieśmiałoWreszcie będę miał wspaniałe podbiega do krzyża, obejmuje go mocno, ale nie daje rady go podnieść, odsuwa się zaskoczony i się i idzie w kierunku innego krzyża, też złotego, ale mniejszego z drogimi kamieniami i ozdobami. Stawia z nim kilka kroków, ale jest zbyt ciężki.(koniec muzyki)DZIECKO nerwowo: Za ciężki. ANIOŁ pokazuje ręką, wskazuje na inne krzyże: Spróbuj znaleźć inny, który będzie lepszy dla ciebie. DZIECKO: Jest niemożliwe, żebym mógł iść z nim dłuższy czas. Jest zbyt ciężki, a te wspaniałe ozdoby i drogie kamienie dokuczliwie uciskają mnie w ramiona. Biegnie do upatrzonego krzyża. ANIOŁ uśmiechając się tajemniczo: Na pewno znajdziesz krzyż bardziej dla siebie odpowiedni. Tylko nie zniechęcaj się. SCENA III Dziecko ponownie rozgląda się, rozpoczyna poszukiwania. Wreszcie podchodzi do małego krzyża, zielonego, kwitnącego i dość mogę go wziąć?ANIOŁ:Tak Idzie kilka metrów dalej i dostrzega że krzyż uderza go o nogi i plącze mu stoi trochę zawstydzone, trochę zamyślone: Niestety ... zbyt krótki. Na pewno nie znajdę już krzyża odpowiedniego dla siebie. Te są zbyt ciężkie lub zbyt krótkie. Tamte nie podobają mi się. Są zbyt proste i takie pospolite. A może nie zrobiono dla mnie odpowiedniego krzyża? Nagle spostrzega kolorowy krzyż stojący jakby z boku. DZIECKO: Oj jest dla mnie krzyż! Znalazłem! ANIOŁ: Cieszę się, że znalazłeś. DZIECKO: Czy mogę go wziąć? Jest taki piękny! Akurat dla mnie! Czy mogę iść z nim przez całe życie? Pozwól, proszę! ANIOŁ: Dobrze, weź ten krzyż.(pa chwili) A czy ty wiesz, że to jest twój krzyż? DZIECKO: Mój krzyż??? Ale ja nie wiem, o czym ty mówisz. ANIOŁ: Ten krzyż, który znalazłeś to jest twój krzyż. To jest ten sam, na który tak strasznie codziennie narzekasz: że śpiewać nie umiesz, że rysować nie potrafisz, że masz za mało pieniędzy, że ciągle dostajesz byle jakie stopnie, chociaż się uczysz - to jest twój krzyż. To jest ten sam krzyż, który znalazłeś. Jest Ktoś, kto pierwszy dźwigał krzyż - taki wielki, ciężki i niewygodny. To Jezus - Bóg i Człowiek. On dał nam przykład, jak powinniśmy nieść nasze krzyże – dużo mniejsze i lżejsze niż Jego śpiewają wszyscy aktorzyRYSUJĘ KRZYŻOpracowała: mgr Ewa WijatkowskaW oparciu o opowiadanie Pino Pellegrino „Ludzkie Krzyże” Opis książki:Jak dobrze być... to 14 scenariuszy uroczystości szkolnych dla gimnazjów i szkół treści:Papież-Polak,Pokój i dobro - inscenizacja poświęcona postaci świętego Franciszka z Asyżu,Korzenie, czyli Zaduszki patriotyczne,Maluśki w Betlejymie, czyli Boże Narodzenie po orawsku,Aniołkowo-Herodkowo - inscenizacja na Boże Narodzenie,Opowieść Bożonarodzeniowa,Boże Narodzenie z księdzem Janem Twardowskim,Zabawmy się z Szekspirem - inscenizacja do wykorzystania na studniówce,Pokaz mody szkolnej - inscenizacja na bal studniówkowy,Jak dobrze być barankiem, czyli kilka słów o naszej szkole - przedstawienie studniówkowe,Jedno piwko - inscenizacja poświęcona problematyce profilaktyki uzależnień,Święty Walenty, czyli kilka słów o miłości,Olbrzym - samolub - inscenizacja przedstawienia na motywach bajki Oskara Wildea,Czy musiał tak straszną śmiercią ginąć Pan - inscenizacja na Wielki "Jak dobrze być... Scenariusze uroczystości" - Renata Chrzanowska - oprawa miękka - Wydawnictwo RUBIKON. Książka posiada 168 stron i została wydana w 2005 r. Podniosły religijny scenariusz dla uczniów ostatnich klas szkoły podstawowej poświęcony widzeniom niemieckiej mistyczki. Anna Katarzyna Emmerich została beatyfikowana przez Jana Pawła II w 2004 roku. Oprawę scenariusza tworzą chóralne pieśni pasyjne. Czas realizacji scenariusza: ok. 25 minut. I Św. Paweł – Pierwszy list do Koryntian:„A jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także nasza wiara”. (15, 14) II O Ty, który wiesz, co będzie,przejrzałeś – co było,rozpaloną tęsknotę, zmorę serca zgniłąwyszarpnij, ulecz, oczyść i zamieńna miłość. […]Między śmierciąa zmartwychwstaniemI już dziś – nie w godzinę śmierci –to mi powiedz,coś ginącemu raczył obiecaćłotrowina szczycie krzyża, u wiecznościz kraju:„Zaprawdę DZISIAJ jeszcze ze mnąbędziesz w raju”. (K. Iłłakowiczówna: O Ty, który wiesz…, s. 381) III Tymczasem Chrystus zmartwychwstał, ale chrześcijanom wierzącym w życie duchowe, pozagrobowe, pozostało pytanie: gdzie wobec tego znajdowała się dusza Jezusa z Nazaretu w okresie między śmiercią a zmartwychwstaniem, skoro w modlitwie powtarza się jedno tajemnicze zdanie: „Zstąpił do piekieł”. W jakim celu? IV Znana niemiecka zakonnica i stygmatyczka, Anna Katarzyna Emmerich, posiadała od wczesnej młodości dar proroctwa i objawień dotyczących przede wszystkim tajemnic Starego i Nowego Testamentu. Dzięki jej widzeniom dokonano wielu nowych odkryć archeologicznych. Nigdy nie była w Jerozolimie i nie miała żadnego wykształcenia, ale z niezwykłą dokładnością opisała miasta i osiedla znajdujące się na terenie Palestyny i poza nią, które odwiedzał Jezus. Anna Katarzyna Emmerich została beatyfikowana w październiku 2004 r. przez papieża Jana Pawła II. Oto co zobaczyła w swoich widzeniach: V Otchłań, w którą zstępow(...) Dostęp do pełnego scenariusza możesz uzyskać w ciągu minuty, za 9 zł.

scenariusz przedstawienia na wielki post